Paasgedachten uit Psalm 30
U hebt mij in het leven behouden, zodat ik in de kuil niet ben neergedaald. (Ps 30:4b)
Misschien bent u wel iemand en zeker kent u wel iemand die dit heeft meegemaakt in het leven.
Een ziekteproces. Een zware operatie. Een ernstig ongeval. Het is ‘kantje boord’ geweest. Maar… het liep goed af.
Hoe kijkt u daar op terug?
Er zijn er die zeggen: ik mag van geluk spreken dat ik er nog ben.
Maar David vindt zichzelf geen ‘geluksvogel’. Hij wordt immers niet geleid door het lot (geluk en pech), maar door God.
Het is te hopen dat we allemaal tot dat besef zullen komen. Gezondheid en ziekte, ja alle dingen overkomen ons niet toevallig, maar door Zijn Vaderlijke hand (Catechismus Zondag 10).
Dan beleef je ziekte en genezing heel anders. David belijdt: U hebt mij in het leven behouden, zodat ik in de kuil niet ben neergedaald.
Daarom is deze Psalm één loflied. En daarmee ook een Paaslied, al ver voor de opstanding van Christus daadwerkelijk plaatsvond.
Met deze woorden zegt David veel meer dan – ik mag nog een poosje langer leven. Zijn terugkeer is een nieuw begin. Opstandingsleven.
In vers 10 stelt hij de vraag: Wat voor winst is er in mijn neerdalen in het graf? Zal het stof U loven…? Met andere woorden – sterven was voor hem niet zozeer dat hij niet meer z’n eigen plannen voor dit leven kon doorzetten. Waar hij over inzat was dat hij liggend in de dood God niet meer kon loven.
Lezer, dat is echt Pasen – opstaan tot een nieuw leven. Voor ’t eerst of opnieuw beginnen om Hem te loven, te dienen en te prijzen.
Davids ziekte had ook als gevolg dat hij God kwijt was (v8). En zie, wat er gebeurt als God hem herstel geeft. Dan keert God terug. Dat zien we bij de opstanding van Jezus ook gebeuren. Discipelen en vrouwen, ze zijn Jezus kwijt, ze missen Hem… totdat Hij Zich weer laat zien. Als Hij er maar is, dan heeft het leven zin. Dan leef je pas echt, met Hem, door Hem en voor Hem.
Misschien is dit stukje voor u bedoeld. Een oproep, een stimulans, om dat nieuwe leven te zoeken. Hoe lang heb jij het wellicht laten liggen? God niet nodig. Je eigen leven leiden, je eigen gang gaan. Dat is een doodlopende weg, een uitzichtloos leven. Het kan zo voorbij zijn, ook als we nog jong zijn.
De opstanding van Jezus biedt uitzicht. Er is een nieuw begin. Een leven dat niet stukloopt op een broze werkelijkheid. Nee, een leven dat van de dood en het graf bevrijd wordt. Leven in eeuwigheidsperspectief. Maar vooral: leven dat gericht is op de eer van God. Leven met Hem, door Hem en voor Hem!
Door de kracht uws Geestes uitgedreven,
treden we uit ons zondengraf.
D. Vos